16 czerwca 2020 r. Trójprzymierze Serc

TRÓJPRZYMIERZE SERC

1.    31 października 1517 roku to dzień, który rozpoczął spiralę trudnych wydarzeń w życiu Kościoła, zmierzających ostatecznie do sytuacji, które zapowiada Apokalipsa św. Jana, aby osiągnąć ich całą pełnię a ostatecznie zakończyć ten ciąg zdarzeń ponownym przyjściem naszego Pana Jezusa Chrystusa. Tego dnia Marcin Luter na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze zawiesił  95 kontrowersyjnych tez. Odpowiedzią Kościoła, na to działanie Lutra  było ogłoszenie przez papieża Leona X bulli „Exsurge Domine” w której papież żądał, aby augustianin odwołał  błędną nauką, którą głosił innym. Szczególnie trudny dla katolicyzmu okazał się rok 1531. Najpierw 11 lutego generalne zgromadzenie kleru na Wyspach Brytyjskich obwołało króla Henryka VIII głową Kościoła anglikańskiego. Wkrótce potem, 27 lutego, niemieccy książęta protestanccy zawiązali Związek Szmalkaldzki, wymierzony przeciw katolickiemu cesarzowi Karolowi V, co zniweczyło ostatnią szansę na zachowanie jedności Kościoła. W krótkim czasie pięć milionów katolików porzuciło swe wyznanie i stało się protestantami.

2.    Interwencja Matki Bożej była szybka, bowiem Maryja  przyszła na pomoc Kościołowi w niecałe dwa lata po incydencie Lutra. Objawiła się 10 sierpnia 1519 roku we Francji w Cotignac. Miejsce to jest szczególne, bowiem znajduje się w połowie szlaku komunikacyjnego między Hiszpanią a Italią,  na trasie znanej jako droga świętego Jakuba z Composteli. Francja znana jako „pierwsza (czy najstarsza) córa Kościoła Świętego” już wtedy była zagrożona w znaczeniu ataku sił ciemności na wiarę katolicką.  Później z tego kraju wyjdą na świat liczne błędy rozsiane przez rewolucjonistów z XIX wieku. Matka Boża objawiła się na wzgórzu Verdaille, pobożnemu drwalowi, Jean'owi de la Baume, który po zakończeniu swojej modlitwy, ujrzał Matkę Najświętszą z Dzieciątkiem Jezus. Obok Maryi pojawił się też św. Michał Archanioł, a pod stopami Maryi był sierp księżyca. Wygląd Maryi z Cotignac przypominał Matkę Bożą z Guadalupe – z wizerunku „nie ręką ludzką uczynionym”, pozostawionym na tilmie Juana Diego. Objawienie w  Gaudalupe miało miejsce kilkanaście lat później w 1531 roku. Apokaliptycznej wymowy temu objawieniu  nadała obecność św. Michała Archanioła.  Obok Matki Bożej pojawił się św. Bernard z Clairvaux oraz Katarzyna Aleksandryjska (później na wzgórzu tym zostaną odkryte relikwie świętych męczenników z pierwszych wieków). Maryja przekazała drwalowi następujące orędzie: „Jestem Dziewicą Maryją. Idź do duchownych i konsulów, i powiedz im, żeby zbudowali kościół pod wezwaniem Matki Bożej Łaskawej, abym przychodzących tu pielgrzymów mogła tu obdzielać łaskami, o które będą prosili”. Z racji tego, że drwal był człowiekiem poważanym przez mieszkańców, uwierzono mu i stanęła tu kaplica, a potem świątynia.

3.    Na sąsiednim wzgórzu w Cotignac, zwanym Bessillon,  7 czerwca 1660 roku objawił się również św. Józef . Francuski młodzieniec Gaspard Ricard pasł trzodę. Był upał i pasterz ten odczuł ogromne zmęczenie. Był nieomal wycieńczony z pragnienia. W pewnej chwili pojawił się koło niego mężczyzna. Tajemniczy przybysz wskazał Gaspardowi skałę i powiedział mu: Jestem Józef. Podnieś skałę, a będziesz pił. Gaspard zawahał się, bo głaz był bardzo ciężki i nawet kilku mężczyzn miałoby trudności z przesunięciem go. Mimo tych wątpliwości posłuchał przybysza i okazało się, że z łatwością przesunął kamień. Zdumiony tym wydarzeniem Gaspard zobaczył źródło i wytryskującą z niego wodę.  Napił się i zaspokoił swoje pragnienie.  To zdarzenie było  zadziwiające, bowiem na takiej wysokości i w tak wysuszonym miejscu nie mogła wypłynąć woda. Przekazał mieszkańcom Cotignac wieść o tym, że objawił mu się św. Józef. Wszyscy uznali – słuchając opowiadania pasterza– że był to cud i szybko wybudowano na wzgórzu Bessillon mały kościół. Do dzisiaj są tutaj liczne uzdrowienia, szczególnie chorób oczu.

4. Cotignac stało się więc miasteczkiem Świętej Rodziny, a do tego jeszcze bardziej przyczyniła się historia związana z królem Francji Ludwikiem XIII. Król Ludwik XIII ożenił się z księżniczką hiszpańską Anną Austriaczką i przez dwadzieścia dwa lata nie mogli mieć potomstwa. Brat zakonny, augustianin, Fiacre, który był we wspólnocie przy paryskim kościele Notre Dame des Victoires miał objawienie Matki Bożej. Maryja  powiedziała bratu: „Jestem Matką Bożą, a Dziecko, które widzisz, jest Księciem, którego Bóg chce ofiarować Francji”. Jednocześnie Matka Boża zaleciła widzącemu odprawienie trzech nowenn: do Matki Łaskawej w Cotignac, w paryskiej katedrze Notre Dame, u Matki Bożej Zwycięskiej. Przełożeni uwierzyli pobożnemu bratu, bowiem przyprowadzono do klasztoru osoby, które były w Cotignac i potwierdziły, że opis Cotignac z wizji,  który podawał brat (a nigdy nie był on w tym miejscu) jest zgodny z prawdą. Zawiadomiono o tym króla i rozpoczęto nowenny. Jedna z wersji podaje, że wszystkie trzy nowenny odprawił brat Fiacre (inna wersja, że tylko tą nowennę związaną z Cotignac, do której to miejscowości pielgrzymował  osobiście brat Fiacre) Wszystkie trzy nowenny zakończono 5 grudnia 1637 roku i za dziewięć miesięcy urodził się potomek królewski – przyszły król Ludwik XIV. Kiedy w pierwszych dniach lutego 1638 roku królowa poczuła poruszenie dziecka w swoim łonie, to radosne wydarzenie, stało się  przyczynkiem, aby po raz pierwszy – bardzo uroczyście i oficjalnie – poświęcić królestwo Francji, Matce Bożej. Uczyniono to 10 lutego 1638 roku– na mocy wyjątkowego aktu prawnego– powiązanego z wielkimi uroczystościami i zobowiązaniami na przyszłość. Ogłoszono, że Maryja ma stać się „szczególną Opiekunką” królestwa Francji. Nie przypadkiem w rocznicę tego wydarzenia Matka Boża objawiła się  później w Lourdes 11 lutego 1858 roku, chcąc ratować swoje królestwo przed utratą wiary.
Pierwszego narodowego poświęcenia  Maryi dokonał w 1037 r. książę Jarosław Mądry, który przed obrazem Matki Bożej Zwycięskiej znajdującym się w katedrze Bożej Mądrości w Kijowie poświęcił Maryi Ruś Kijowską. Rok później to samo uczynił król węgierski św. Stefan. W 1142 r. Matce Bożej oddała się Portugalia. Niektóre źródła podają, że podobnych aktów dokonały w XII w. Anglia i Francja. Jednak właściwa historia poświęceń rozpoczyna się w 1638 r., kiedy to król Ludwik XIII oddał Maryi Francję, aby w niej panowała jako Królowa. Zaraz potem podobnie uczyniła Portugalia (1646 r.). Niebawem ich śladem poszły Austria i Polska, Anglia i Szwajcaria, Bawaria i Hiszpania, Irlandia i Słowenia, Ukraina, księstwo Normandii i inne.

5.  W czasie wielkich zagrożeń dla Kościoła, w wieku XVI, Francja, „pierwsza córa Kościoła Świętego została obdarowana przez Boga objawieniami Matki Bożej z Cotignac – Matki Bożej Łaskawej. W coraz trudniejszych czasach, w wieku XVII, do walki z siłami ciemności, został „włączony”  także św. Józef, dzięki Jego objawieniom też w Cotignac.
Ludwik XIII poświęcił w XVII wieku Francję Matce Bożej i okazało się, że Pan Bóg chciał udzielić temu królestwu jeszcze większych łask w trakcie coraz to większych zagrożeń. Król Francji Ludwik XIV, który zawdzięczał życie Świętej Dziewicy z Cotignac – niestety– już nie posłuchał głosu Jej Syna głośno „wołającego” z Paray-le-Monial. Francja, która mogła być uratowana od ciemności błędów, sama stała się ich źródłem.
Wielką pomoc dla Francji i świata miał stanowić rozpowszechniany kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, pojmowany jednak w ścisłym związku z Najświętszym Sakramentem.  Pan Jezus objawił się siostrze zakonnej, wizytce, Małgorzacie Marii Alocoque i przekazał jej swoje żądania odnośnie rozpowszechniania nabożeństwa Najświętszego Serca Pana Jezusowego. Tak zwane „Wielkie Objawienia”  Serca Pana Jezusa miały miejsce klasztorze sióstr wizytek w Paray-le-Monial, w latach 1673-1675. W latach 1673-1689 św. Małgorzacie jeszcze osiemdziesięciokrotnie ukazywał się Chrystus z Sercem na piersiach przebitym i opasanym cierniową koroną, z którego wytryskiwały płomienie miłości, a w ich centrum był krzyż. Podczas objawień Chrystus zapewnił widzącą o nieskończonym Miłosierdziu dla ludzi.
W objawieniach z Paray-le-Monial, Chrystus przekazał św. Małgorzacie swoje życzenia: aby ludzie poznali Serce Boże jako ognisko Jego Nieskończonej Miłości do ludzi i oddawali Mu należną cześć, aby dokonywali zadośćuczynienia i wynagrodzenia Jezusowi za grzechy przez częste przyjmowanie Komunii Świętej i inne praktyki religijne. Także Pan Jezus chciał, aby pierwszy piątek po Oktawie Bożego Ciała był poświęcony, jako osobne święto dla uczczenia Serca Bożego oraz aby król Francji Ludwik XIV wraz z rodziną i całym dworem poświęcił się Sercu Jezusowemu.
Pan Jezus przekazał Małgorzacie swoje orędzie skierowane bezpośrednio do króla Francji, zawierające szereg próśb:
– poświęcenie Sercu Jezusowemu siebie, rodziny, dworu królewskiego, rządu, wojska i całego narodu;
–wybudowanie świątyni ku czci Serca Bożego;
–umieszczenie na sztandarach królewskich wizerunków Serca Pana Jezusa;
–szerzenie nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa we Francji i innych narodach chrześcijańskich.
Spełnienie tych życzeń miało zaowocować tym, że Pan Jezus wynagrodzi z całą hojnością Francję, otoczy ją swoją opieką, uczyni ją potężną, będzie to królestwo błogosławił i bronił.
Ludwika XIV nazywany „królem słońce”, mimo, iż nawiedził sanktuarium w Cotignac, dziękując Matce Bożej za dar życia,  nie był – podobno– wzorem moralności, wiary ani pobożności. Ulegał gallikanizmowi, czyli tendencji do ograniczania wpływów Stolicy Apostolskiej na Kościoły poszczególnych państw. Stosunki tego króla z Rzymem były napięte.
Małgorzata chciała przekazać  orędzie Najświętszego Serca Pana Jezusa  królowi. Osobiście tego nie mogła  uczynić, bowiem nikt by nie dopuścił nieznanej, skromnej mniszki przed oblicze królewskie. Małgorzata znalazła więc pośredników wśród angielskiej rodziny królewskiej, którzy podali królowi Francji list z orędziem.  Ludwik XIV, po otrzymaniu przesłania z „nieba”,  pozostał obojętny wobec słów Pana Jezusa  i jak komentują to niektórzy,  zlekceważył Orędzie Pana Jezusa skierowane do niego.
Małgorzata nadal gorliwie przyczyniała się do szerzenia nabożeństwa do Serca Jezusowego przez spotkania, korespondencję, a przede wszystkim modlitwę i ofiarę bezustannego cierpienia. Wielu biskupów zaprowadzało to nabożeństwo w swoich diecezjach. Małgorzata tęskniła za swoim Umiłowanym Zbawicielem. Zmarła w 1690 r. w wieku 43 lat. Beatyfikował ją papież Pius IX w 1864 r., a kanonizował Benedykt XV w 1920 r.
Ludwik XVI przypomniał sobie o orędziu Pana Jezusa do królów Francji. Niestety – było już za późno– potężne siły ciemności w czasie rewolucji  uderzyły w Kościół francuski i Francję.
 Król Ludwik XVI został przez rewolucję pozbawiony tronu i ścięty na gilotynie.

6.  Objawienia Francuskie, na tle historii tego państwa i mogą pokazywać innym narodom doniosłość Trójprzymierza Serc: Jezusa, Maryi i św. Józefa właściwie rozumianego. Należy więc w Trójprzymierzu Serc  Jezusa, Maryi i św. Józefa odkryć centralne znaczenie kultu Najświętszej Serca Pana Jezusa w Eucharystycznym powiązaniu. Dochodzenie do źródła i szczytu życia chrześcijańskiego jakim jest Najświętszy Sakrament przez Niepokalane Serce Maryi wespół z Przeczystym Sercem św. Józefa jest drogą każdego chrześcijanina – nie tylko narodów, a w wieku wzmożonego działania szatana i rozlicznych zagrożeń nadzieją na pełne zwycięstwo dobra i prawdy.

7. O Niepokalane Serce Maryi, O Przeczyste Serce św. Józefa! Wprowadźcie nasze serca do zdroju Bożej Miłości wytryskującej z Serca Jezusowego ukrytego w Hostii Świętej. Maryjo pełna łaski oświetl nam drogę prowadzącą do Twojego Syna,  który pozostał tak blisko człowieka, w Chlebie Życia, jednak jest tak daleko dla niektórych, bo ich wzrok duchowy osłabł, a serce zwróciło się ku światu. Św. Józefie usuń „głazy” przeszkód zamykających nam drogę do Jezusa Eucharystycznego, bo tyle utrudnień –w dotarciu do Jezusa Eucharystycznego – stawia przed nami   szatan z jego współpracownikami. O Trzy Święte Serca złączone Miłością bądźcie dla mnie schronieniem, odpocznieniem w zamęcie tego świata. Jezu Eucharystyczny, jedyny Zbawicielu świata – chcę wejść do końca Historię Zbawczą, zrealizowaną w całej pełni przez Ciebie. O Christe Domine Jesu salva me! Amen.

2. dzień nowenny

1. Modlitwa do Królowej Pokoju
2. Veni Creator Spiritus – O Stworzycielu Duchu przyjdź
3. Tajemnice chwalebne różańca świętego.

Teksty do rozważania

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię. (J 14, 12-14)

"Drogie dzieci! Dzisiaj w szczególny sposób jestem z wami i przekazuję wam swe macierzyńskie błogosławieństwo pokoju. Modlę się i oręduję za wami przed Bogiem, byście pojęli, że każdy z was jest zwiastunem pokoju. Nie możecie zaznać pokoju, jeżeli wasze serce nie trwa w pokoju Bożym. Dlatego, kochane dzieci, módlcie się, módlcie się, gdyż modlitwa stanowi fundament waszego pokoju. Otwórzcie swe serca i dajcie czas Bogu, by stał się On waszym przyjacielem. Gdy zawrzecie przyjaźń z Bogiem, żadna burza jej nie zniszczy. Dziękuję, że odpowiedzieliście na moje wezwanie”. (25 czerwca 1997)

“O, gdybyś znała dar Boży!” (J 4,10). Cud modlitwy objawia się właśnie tam, przy studni, do której przychodzimy szukać naszej wody: tam Chrystus wychodzi na spotkanie każdej ludzkiej istoty; On pierwszy nas szuka i to On prosi, by dać Mu pić. Jezus odczuwa pragnienie, Jego prośba pochodzi z głębokości Boga, który nas pragnie. Modlitwa – czy zdajemy sobie z tego sprawę czy nie – jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia. Bóg pragnie, byśmy Go pragnęli. „Prosiłabyś Go wówczas, a dałby Ci wody żywej” (J 4,10). Nasza modlitwa błagalna jest – w sposób paradoksalny – odpowiedzią. Jest odpowiedzią na skargę Boga żywego: „Opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny popękane” (Jr 2,13). Modlitwa jest odpowiedzią wiary na darmową obietnicę zbawienia, odpowiedzią miłości na pragnienie Jedynego Syna. (2560 - 2561)

4. Litania do Matki Bożej

MODLITWA KOŃCOWA: Panie, Ty jesteś jedynym źródłem życia, jedynym, który może zaspokoić nasze pragnienie miłości i przyjaźni. Dziękujemy za to, że w Twej pokorze postanowiłeś ofiarować się Twemu ludowi we Mszy Świętej, w sakramentach i w błogosławieństwie, przez osobę kapłana. Dziś prosimy o Twoje błogosławieństwo dla wszystkich kapłanów, którzy sprawują swą posługę w Sanktuarium Królowej Pokoju, aby mogli coraz bardziej odkrywać siłę wiary, za sprawą której obdarzysz ich wszystkim, o co będą Ciebie prosili i aby stali się prawdziwymi nosicielami pokoju, owego pokoju, który wypłynie z ich głębszej przyjaźni z Tobą. Amen.